Αποτελεσματικά φάρμακα για την υπέρταση

Τα σύγχρονα φάρμακα για την υπέρταση στοχεύουν στη διακοπή της ανεξέλεγκτης αύξησης της αρτηριακής πίεσης, στην πρόληψη της εμφάνισής τους, στη διατήρηση των δεικτών στο βέλτιστο, μέσο επίπεδο για τον ασθενή και στην εξάλειψη του κινδύνου εμφάνισης υπερτασικής κρίσης. Επίσης, με τη βοήθεια φαρμάκων, διασφαλίζεται η πρόληψη των επιπλοκών της υπέρτασης, ο αντίκτυπος της νόσου σε άλλα όργανα. Για να επιλέξετε τα καλύτερα φάρμακα για την υπέρταση, πρέπει να υποβληθείτε σε διαγνωστικές μελέτες, να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.

Πότε και πώς χρησιμοποιούνται τα φάρμακα για την αρτηριακή πίεση;

Παράγοντες που υποδεικνύουν την ανάγκη λήψης κατάλληλων φαρμάκων:

1. Οι δείκτες πίεσης από 160 έως 90 υποδεικνύουν την ανάγκη μείωσης της.
2. Η παρουσία ανεπάρκειας σημαντικών οργάνων, ο διαβήτης οδηγεί στην ανάγκη αντιμετώπισης της υπέρτασης με πίεση από 130 έως 85.
3. Εάν η καρδιακή πίεση δεν είναι φυσιολογική, η υπέρταση δεν ενοχλεί με εξαιρετικά επικίνδυνα συμπτώματα, λαμβάνεται απόφαση να ληφθεί ένα φάρμακο. Σε αυτή την περίπτωση, επιλέγεται ένα φάρμακο που επαρκεί για εφαρμογή μία ή δύο φορές την ημέρα.
4. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα χάπια για την υπέρταση χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό. Με τη σωστή επιλογή φαρμάκων, μπορείτε να μειώσετε τη δόση των φαρμάκων, να μειώσετε τον κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών και να βελτιώσετε τη συνολική ευημερία του ασθενούς.

Θειαζιδικά διουρητικά και σουλφοναμίδες

Τα σαλουρητικά, που περιέχουν τις αναφερόμενες ουσίες, αυξάνουν τον ρυθμό διήθησης και απέκκρισης των ούρων. Ως αποτέλεσμα, η διόγκωση των αγγείων μειώνεται, ο εσωτερικός αυλός τους διαστέλλεται, γεγονός που παρέχει τις κατάλληλες συνθήκες για γρήγορη μείωση της πίεσης.

Με τη βοήθειά τους, εξαλείφεται η διαδικασία επαναρρόφησης ιόντων χλωρίου και νατρίου, λόγω της οποίας αυτές οι ουσίες απεκκρίνονται γρήγορα μαζί με περίσσεια υγρού. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι ασθενείς παρατηρούν τα αποτελέσματά τους μέσα σε μία ή δύο ώρες μετά τη λήψη, μερικές φορές μπορείτε να αισθανθείτε το αποτέλεσμα μόνο μετά από 5 ώρες. Το αποτέλεσμα διατηρείται για 6-12 ώρες.

Εάν η υπέρταση αντιμετωπίζεται με ένα από τα φάρμακα αυτής της ομάδας, συνταγογραφείται μια κατά προσέγγιση δόση 25-50 mg. Όταν συνδυάζονται αυτά τα φάρμακα, μειώνεται κατά δύο ή περισσότερες φορές. Συνιστάται να χρησιμοποιείτε αυτά τα φάρμακα το πρωί.

Αντενδείξεις:

1. Εγκυμοσύνη.
2. Γαλουχιά.
3. Παθολογίες ισορροπίας ηλεκτρολυτών.
4. Ανεπάρκεια σημαντικών οργάνων, ιδιαίτερα του ήπατος, των νεφρών.
5. Διαβήτης. Παιδική ηλικία έως 3 ετών.
6. Υπερβολική ευαισθησία σε ορισμένα συστατικά της σύνθεσης.
7. Νόσος του Addison.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι σπάνιες, αλλά υπάρχει κίνδυνος τέτοιων αρνητικών επιπτώσεων:

1. Επιληπτικές κρίσεις.
2. Υπερβολική κόπωση.
3. Θολή συνείδηση.
4. Πόνος στους μύες.
5. Η εμφάνιση ξηρότητας των βλεννογόνων, αίσθημα δίψας.
6. Επίμονη ναυτία με τραβήξιμο.
7. Σε σπάνιες περιπτώσεις, οι ασθενείς παραπονούνται για διάρροια.
8. Αλλεργία, που εκδηλώνεται με ερεθισμούς στο δέρμα.
9. Αναιμία.
10. Οίδημα και φλεγμονή των πνευμόνων.
11. Δυσκοιλιότητα.
12. Παθολογίες όρασης που σταματούν αμέσως μετά τη διακοπή του φαρμάκου.
13. Παθολογία των νεφρών.

Σουλφοναμίδες

Οι σουλφοναμίδες χρησιμοποιούνται εάν το σώμα του ασθενούς έχει δείξει αντίσταση στην προηγουμένως συνταγογραφημένη συνδυαστική θεραπεία. Χρησιμοποιούνται παρουσία διαβήτη, καθώς κανένα από τα συστατικά της σύνθεσης δεν επηρεάζει το επίπεδο γλυκόζης.

Η χλωρταλιδόνη μπορεί να βρεθεί στη σύνθεση φαρμάκων με συνδυασμένο αποτέλεσμα. Κατά τη χρήση αυτής της ουσίας, ο κίνδυνος εμφάνισης επιπλοκών που επηρεάζουν τη δραστηριότητα των αιμοφόρων αγγείων και της καρδιάς μειώνεται σημαντικά. Απεκκρίνεται εύκολα μέσω των απεκκριτικών οργάνων, δεν συσσωρεύεται. Η δράση των δραστικών ουσιών διαρκεί περίπου μία ημέρα. Για να παρατηρήσετε ένα φωτεινό θετικό αποτέλεσμα, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιείτε τακτικά φάρμακα για την υπέρταση κατά τη διάρκεια της εβδομάδας.

Αντενδείξεις:

1. Εγκυμοσύνη.
2. Γαλουχιά.
3. Ανεπάρκεια του ήπατος και των νεφρών.
4. Η ανάπτυξη αλλεργικών αντιδράσεων όταν τα συστατικά του φαρμάκου εισέρχονται στο σώμα.
5. Ανεπαρκές επίπεδο καλίου στο αίμα.

Πιθανές παρενέργειες:

1. Αλλεργία.
2. Πόνος στο γαστρεντερικό σωλήνα, ο οποίος συνδυάζεται με ναυτία και έμετο.
3. Διάρροια ή δυσκοιλιότητα.
4. Υπερβολική μείωση της αρτηριακής πίεσης όταν χρησιμοποιείται σε ήπιες μορφές υπέρτασης.
5. Αίσθημα παλμών, σκουρόχρωμα μάτια όταν κάνετε ξαφνικές ενέργειες.
6. Παθολογίες από τα ανώτερα αναπνευστικά όργανα.
7. Αλλαγή χαρακτήρα, υπάρχει κίνδυνος κατάθλιψης.

Βήτα αποκλειστές

Οι εκπρόσωποι αυτής της ομάδας φαρμάκων για την υπέρταση χρησιμοποιούνται σε συνδυαστική θεραπεία, ενισχύουν τη δομή του καρδιαγγειακού συστήματος, αποτρέποντας έτσι την εμφάνιση επιπλοκών. Χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία μορφών υπέρτασης στις οποίες εκδηλώνεται αντίσταση σε πολλά άλλα φάρμακα. Χρησιμοποιούνται για ασθενείς που έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή, υποφέρουν από στηθάγχη, παραπονιούνται για καρδιακή ανεπάρκεια. Δρουν μειώνοντας την παραγωγή ρενίνης και αγγειοτενσίνης 2, έτσι ώστε να μην εμφανίζεται υπερβολικός αγγειόσπασμος. Επίσης δημοφιλής μεταξύ των ασθενών λόγω του αποκλεισμού των αγγειακών βήτα υποδοχέων.

Συχνά, οι γιατροί αποφασίζουν για θεραπεία με β-αναστολείς, η οποία διαρκεί περίπου ένα μήνα, μετά την οποία συνδυάζονται με διουρητικά και αναστολείς διαύλων ασβεστίου. Χρησιμοποιούνται μη εκλεκτικοί και εκλεκτικοί β-αναστολείς.

Εάν προγραμματιστεί μια τυπική πορεία θεραπείας, χρησιμοποιούνται συχνότερα φάρμακα, λόγω των οποίων ο κίνδυνος θανάτου μειώνεται σημαντικά όταν διαπιστωθούν συμπτώματα υπέρτασης. Οι περισσότεροι β-αναστολείς χρησιμοποιούνται μία φορά την ημέρα σε δόση 25-50 mg.

Αντενδείξεις:

1. Καρδιακή ανεπάρκεια σε σοβαρή μορφή.
2. Μειωμένος καρδιακός ρυθμός.
3. Βρογχίτιδα με ασθματικό συστατικό.
4. Παραβιάσεις του ήπατος, οι οποίες έχουν σημαντική επίδραση σε ολόκληρο το σώμα.
5. Άτομα κάτω των 18 ετών.
6. Γαλουχιά.

Περιπτώσεις στις οποίες είναι απαραίτητο να λαμβάνετε αυτά τα φάρμακα με προσοχή:

1. Διαβήτης.
2. Περίοδος εγκυμοσύνης.
3. Παραβιάσεις της δομής του δέρματος, ειδικότερα, η ανάπτυξη ψωρίασης.
4. Ανεπάρκεια των νεφρών.
5. Νευρολογικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης.

Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι πιθανές:

1. Μη ελεγχόμενη πτώση πίεσης.
2. Έντονη ζάλη.
3. Προσωρινή απώλεια συνείδησης.
4. Διάρροια ή δυσκοιλιότητα.

Αλλεργία, η οποία εκδηλώνεται όχι μόνο με δερματικά εξανθήματα, αλλά και με εμφάνιση βλέννας στη μύτη, δύσπνοια, φτάρνισμα, σπασμωδικές διαταραχές των βρόγχων, πόνο στα άκρα, αύξηση βάρους, σύνδρομο με συμπτώματα παρόμοια με κατάσταση που μοιάζει με γρίπη.

Τα περισσότερα από τα φάρμακα αυτής της ομάδας χρησιμοποιούνται το πρωί, λαμβάνονται μία φορά. Για να σταματήσετε ορισμένους β-αναστολείς, θα πρέπει να μειώσετε σταδιακά τη δόση, εφαρμόζοντας αυτήν την τάση για 14 ημέρες ή περισσότερες. Εάν δεν ακολουθήσετε αυτόν τον κανόνα, υπάρχει κίνδυνος άλματος της αρτηριακής πίεσης.

αναστολείς ΜΕΑ

Η δράση των φαρμάκων είναι να σταματήσει το ένζυμο που είναι απαραίτητο για τη μετατροπή της ρενίνης σε αγγειοτενσίνη, η οποία προκαλεί στένωση των αγγειακών τοιχωμάτων. Οι αναστολείς ΜΕΑ παρέχουν μείωση της ροής του αίματος στον καρδιακό μυ, είναι απαραίτητοι για την πρόληψη της πάχυνσης του μυοκαρδίου και βοηθούν στην αποκατάσταση του καρδιακού μυός με υπάρχουσα υπερτροφία. Τα φάρμακα βοηθούν στη μείωση της χρόνιας υψηλής αρτηριακής πίεσης σε σύντομο χρονικό διάστημα. Πολλοί ασθενείς πιστεύουν ότι ένα από τα αναφερόμενα φάρμακα είναι το καλύτερο φάρμακο για την υπέρταση.

Μπορείτε να έχετε θετική επίδραση από αυτά τα φάρμακα εάν τα πάρετε, λαμβάνοντας υπόψη τις αντενδείξεις:

1. Η έναρξη μιας αλλεργικής αντίδρασης κατά τη λήψη ορισμένων συστατικών που περιέχονται στη σύνθεση.
2. Η περίοδος της εγκυμοσύνης ή της γαλουχίας.
3. Ασθενείς κάτω των 18 ετών.
4. Μετά τη μεταμόσχευση οργάνων.

Να είστε προσεκτικοί εάν σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε το επιλεγμένο φάρμακο για τέτοιες παραβιάσεις:

1. Διαβήτης.
2. Ισχαιμία εγκεφαλικών αγγείων.
3. Ηλικία άνω των 60 ετών.
4. αυτοάνοσες διαταραχές.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχει κίνδυνος παρενεργειών:

1. Αλλεργία.
2. Βλάβες στη λειτουργία των νεφρών.
3. παθολογία ύπνου.
4. Επίμονη ζάλη.
5. παθολογία της όρασης.
6. Παθολογικές αλλαγές στη δραστηριότητα της καρδιάς.
7. Απότομη πτώση της αρτηριακής πίεσης.
8. Μούδιασμα στα άκρα.
9. Βήχας που προκαλείται από βρογχόσπασμο.
10. Πνευμονικό οίδημα.
11. Σε περίπλοκες μορφές διαβήτη, υπάρχει κίνδυνος υπογλυκαιμίας.

Αναστολείς ΜΕΑ με καρβοξυλική ομάδα

Αυτά τα φάρμακα στοχεύουν στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής των ασθενών που πάσχουν από χρόνια υπέρταση. Η πιο εντυπωσιακή και συχνή παρενέργεια είναι η ανάπτυξη ξηρού βήχα.

Σαρτάνοι

Συχνά οι ασθενείς καταφέρνουν να επιλέξουν το πιο αποτελεσματικό φάρμακο για την υπέρταση από αυτήν την ομάδα. Αρκεί να τα λαμβάνετε μία φορά την ημέρα, ενώ το αποτέλεσμα διαρκεί για 24 ώρες ή περισσότερο. Υπάρχει κίνδυνος ξηρού βήχα, αλλά είναι ελάχιστος σε σύγκριση με άλλα φάρμακα. Οι σαρτάνες δεν προκαλούν ξαφνικές αλλαγές στην πίεση, εθισμό. Για να επιτευχθεί ένα διαρκές θετικό αποτέλεσμα, είναι απαραίτητο να λαμβάνετε αναστολείς των υποδοχέων της αγγειοτενσίνης 2 για ένα μήνα ή περισσότερο.

Εάν αναπτυχθεί νεφρική υπέρταση, αυτά τα φάρμακα είναι αποτελεσματικά λόγω της εξάλειψης του αγγειόσπασμου. Χρησιμοποιείται σε ανθεκτικές μορφές υπέρτασης. Αυτά τα φάρμακα χαρακτηρίζονται από έναν ελάχιστο αριθμό αντενδείξεων, οι οποίες περιλαμβάνουν την περίοδο εγκυμοσύνης και γαλουχίας, την ηλικία των παιδιών. Χρησιμοποιείται μία φορά την ημέρα, ανεξάρτητα από την κανονικότητα του φαγητού.

Παρενέργειες εμφανίζονται σε σπάνιες περιπτώσεις, αλλά είναι απαραίτητο να είστε προσεκτικοί με τέτοια φαινόμενα:

1. Διαταραχή ύπνου.
2. Πονοκέφαλο.
3. κατάσταση ημικρανίας.
4. Η εμφάνιση κουδουνίσματος στα αυτιά.
5. Μειωμένη μνήμη.
6. Προσωρινή απώλεια συνείδησης.
7. παθολογία της όρασης.
8. Αιμορραγία από τη μύτη.
9. Πόνος στο στέρνο, από την πλάτη.
10. Διαταραχές του καρδιακού ρυθμού.
11. Επιδείνωση της κατάστασης του δέρματος, τριχόπτωση.
12. Υπεριδρωσία.
13. Αλλεργία.

Αναστολείς διαύλων ασβεστίου

Υπάρχουν διάφοροι τύποι φαρμάκων:

1. Διυδροπυριδίνες.
2. Φαινυλαλκυλαμίνες.
3. Βενζοδιαζεπίνες.

Με τακτική χρήση, οι ασθενείς έχουν την ευκαιρία να αυξήσουν τη σωματική δραστηριότητα, τη δραστηριότητα εργασίας καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας. Χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με αναστολείς ΜΕΑ, επομένως δεν χρειάζεται η χρήση διουρητικών. Συχνά συνταγογραφείται για ηλικιωμένους ασθενείς που πάσχουν από αθηροσκλήρωση, διαταραχές στην εργασία της καρδιάς, ιδίως στηθάγχη. /p>

Πριν πάρετε φάρμακα από αυτήν την ομάδα, λάβετε υπόψη τις ακόλουθες αντενδείξεις:

1. Η περίοδος εγκυμοσύνης και γαλουχίας.
2. Δυσανεξία σε ορισμένα συστατικά.

Χρησιμοποιήστε με προσοχή εάν:

1. Υποφέρετε από ηπατική ανεπάρκεια.
2. Ηλικία άνω των 60 ετών.
3. Ηλικία κάτω των 18 ετών.
4. Το έμφραγμα του μυοκαρδίου προχωρά στο οξύ στάδιο.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, υπάρχει κίνδυνος τέτοιων ανεπιθύμητων ενεργειών:

1. Αιμορραγία από τη μύτη.
2. Αυξημένη εφίδρωση.
3. Υπερμελάγχρωση του δέρματος.
4. Σύνδρομο πόνου στην περιοχή των ματιών.
5. Συχνή επιθυμία για ούρηση.

Η θεραπεία της υπέρτασης πραγματοποιείται με τη βοήθεια διουρητικών, αναστολέων ΜΕΑ, β-αναστολέων, ανταγωνιστών ασβεστίου, σαρτάνων, τα οποία χρησιμοποιούνται τόσο μεμονωμένα όσο και σε συνδυασμό. Εάν ο συνδυασμός φαρμάκων δεν έχει την επιθυμητή αποτελεσματικότητα στην υπέρταση, συνταγογραφούνται θεραπευτικά σχήματα, τα οποία περιλαμβάνουν τρία ή περισσότερα είδη φαρμάκων. Για να επιλέξετε τη βέλτιστη θεραπεία για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης, την εξάλειψη των επιπλοκών της υπέρτασης, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό.